Φιλαναγνωσία με το παραμύθι του Νούλη του Σταγονούλη

                                                          Ο ΝΟΥΛΗΣ Ο ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΗΣ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Νούλης ο Σταγονούλης, μια μικρή σταγόνα βροχής, που ζούσε με την οικογένειά του στα νερά μιας μεγάλης θάλασσας. Περνούσε υπέροχα κάνοντας αυτό που του άρεσε περισσότερο από όλα, να επιπλέει στην επιφάνειά της!

Ένα πρωινό, ξαπλωμένος όπως ήταν, κοίταξε ψηλά και χαμογέλασε στο φίλο του τον κύριο Ήλιο, που μόλις είχε ξυπνήσει!

Όσο περνούσε η ώρα και η μέρα ο κύριος Ήλιος ανέβαινε ψηλότερα και ψηλότερα στον ουρανό. Ο Νούλης ο Σταγονούλης ζεστάθηκε, ζεστάθηκε πολύ.«Είμαι ζεστός! Ουφ! Έσκασα! » είπε αναστενάζοντας

Ξαφνικά, ο Σταγονούλης είδε ένα σύννεφο να ταξιδεύει στον ουρανό. «Αυτό το σύννεφο φαίνεται τόσο χαρούμενο εκεί ψηλά κι εγώ εδώ κάτω ζεσταίνομαι πολύ».

«Μακάρι να μπορούσα να πετάξω κοντά του και να δροσιστώ».

Και πριν προλάβει καλά καλά να το σκεφτεί άρχισε να πετάει !

Ψηλά ψηλά, όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, στο σύννεφό του.

Ο Σταγονούλης είχε πια μεταμορφωθεί σε αόρατο ατμό.

Εξατμίστηκε, όπως θα έλεγαν οι μεγάλοι.

Σύντομα προσγειώθηκε και κάθησε στο σύννεφό του για να ξεκουραστεί.                                        

Καθώς κατέβαινε, μια άλλη σταγόνα που βρισκόταν ήδη εκεί τον εντόπισε με το τηλεσκόπιό της.

- Έφτασα ! φώναξε χαρούμενος ο Σταγονούλης.

- Λοιπόν, ήρθες για το ταξίδι μας, ε; είπε η άλλη σταγόνα.

- Οι άνθρωποι με χρειάζονται, καπετάνιο.

- Πώς σε λένε μικρέ ;

- Είμαι ο Νούλης ο Σταγονούλης και ήρθα για να δροσιστώ, απάντησε με λαχτάρα η μικρή μας σταγόνα.

- Από πού μας ήρθες μικρέ; ρώτησε ο καπετάν Αλμύρας.

Ο Σταγονούλης έσκυψε στην άκρη του σύννεφου και με το χέρι τού έδειξε κάτω στη θάλασσα.

- Ήμουν ξαπλωμένος στο νερό εκεί! είπε.

- Βλέπεις αυτά τα σύννεφα εκεί πέρα; ρώτησε ο Καπετάν Αλμύρας. Ναι! Αλλά, γιατί δεν είναι ολόλευκα σαν το δικό μας; απόρησε ο Σταγονούλης.

- Έχουν μαυρίσει , επειδή στεναχωριούνται που γέμισαν από σταγόνες που βρέθηκαν εκεί για να δροσιστούν. Να! Τώρα τα σύννεφα ετοιμάζονται να ανοίξουν τις πόρτες τους για να τις διώξουν, είπε ο Καπετάνιος.

- Αν τα πράγματα δυσκολέψουν να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις το σύννεφο, είπε ο Καπετάν Αλμύρας.

- Μάλιστα Καπετάνιε, απάντησε ο Νούλης ο Σταγονούλης.

 - Άλλωστε θα ήταν διασκεδαστικό να πήγαινα μια βόλτα στα βουνά που βρίσκονται εκεί κάτω.

Δεν πρόλαβε καλά καλά ο Καπετάνιος να προειδοποιήσει τον Σταγονούλη και τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν.

 Το σύννεφο, από ολόλευκο που ήταν, άρχιζε να μαυρίζει και να χοροπηδά στον ουρανό. Τότε, ο Σταγονούλης , χωρίς να χάνει χρόνο, γύρισε, χαιρέτησε τον Καπετάνιο κι ετοιμάστηκε να πηδήξει.

Πηδώντας από το σύννεφό του ο Νούλης ο Σταγονούλης μεταμορφώθηκε σε βροχούλα με προορισμό του το πιο κοντινό βουνό.  - Γεια σου μικρέ! Καλό ταξίδι ! φώναξε ο Καπετάν Αλμύρας βλέποντάς τον να απομακρύνεται.

Όμως, ο Σταγονούλης, αντί να πέσει στο ρυάκι, που υπολόγιζε, προσγειώθηκε σε ένα δέντρο, που απλωνόταν δίπλα του. Πηδώντας από κλαδί σε κλαδί έσταζε νερό σε όλη τη διαδρομή προς το έδαφος.

 - Οοοοοοοοοου! Πέφτω! φώναξε ο Νούλης, ο μικρός Σταγονούλης.

Καθώς πέφτει ο Σταγονούλης βλέπει ένα ρυάκι να ξεπροβάλλει μέσα από τα δέντρα στην πλαγιά ενός βουνού.

- Αυτό θα ήταν ένα πολύ μαλακό μέρος για να προσγειωθώ! Σαν πούπουλο θα πέσω! σκέφτηκε.

Γλιστρώντας πάνω σε ένα βράχο με μιας πέφτει στο ρυάκι που είχε δει από ψηλά.

- Ουάου! Αυτή πρέπει να είναι μια διασκεδαστική βόλτα, θα έχει πολλή πλάκα! είπε γελώντας ο Σταγονούλης.

Η βροχή σταμάτησε.

 -Αααααχ, είπε χαρούμενος. Τώρα πια έπλεε στην επιφάνεια του νερού κι ανέπνεε τον καθαρό αέρα και την μυρωδιά των πεύκων.

- Αυτή είναι η ζωή, αναστέναξε ο Νούλης, ο Σταγονούλης.

Βρήκε ένα φύλλο να επιπλέει δίπλα του και σκαρφάλωσε πάνω του. Έπειτα το ρυάκι του Νούλη άρχισε να κινείται όλο και πιο γρήγορα και να απλώνεται. Τώρα πια είχε γίνει ένα μεγάλο ποτάμι.

«Πόσο συναρπαστικό είναι», σκέφτηκε ο Σταγονούλης και το ταξίδι μιας μικρής σταγόνας συνεχίζεται …

http://www.ecoschools.gr/sites/default/files/styles/thumbnail/public/sch...