Μικρές αλλαγές συμπεριφοράς για τα μεγάλα παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα

« Μια μεγάλη κηλίδα… μια πετρελαιοκηλίδα»

 Στο κέντρο της συζήτησης τοποθετήσαμε μια μεγάλη λεκάνη με γαλάζιο νερό που συμβόλιζε την θάλασσα στην οποία ζουν ήσυχα και χαρούμενα τα πλάσματά της . Δημιουργήσαμε μια φανταστική ιστορία με τη συμβολή όλων των μαθητών ότι ξαφνικά παρουσιάστηκε διαρροή πετρελαίου (λαδιού στην περίπτωσή μας) από ένα «πλοίο» και η θάλασσα μολύνθηκε με  αυτό το πετρέλαιο. Προτρέπουμε τα παιδιά να βάλουν το χέρι τους μέσα στη θάλασσα και να πιάσουν ένα ζώο, να μπουν στην θέση αυτού του ζώου και να μας μιλήσουν γι΄ αυτό που τους συμβαίνει, για το πως μπορεί να αισθάνονται, για το αν μπορούν να αναπνεύσουν, να κολυμπήσουν, να συνεχίσουν να ζουν στο ίδιο περιβάλλον….

Τα παιδιά βάζουν το χέρι τους και πιάνουν ένα ζώο αλλά αμέσως ενοχλούνται από την λιπαρή αίσθηση του λαδιού. Στη συνέχεια, μπαίνοντας στη θέση των ζώων μας λένε ότι αισθάνονται άσχημα, ότι είναι βρώμικα και κολλάνε, ότι δεν μπορούν να πάρουν ανάσα, δεν μπορούν να βρουν καθαρό φαγητό και νερό γιατί μυρίζουν όλα πετρέλαιο πια και γλιστράνε. Στην ερώτηση αν θέλουν να καθαρίσουμε αυτή την μολυσμένη από πετρέλαιο θάλασσα όλα απαντούν «ναι».

Η επόμενη ερώτηση που τέθηκε ήταν ο τρόπος που έπρεπε να καθαριστεί. Τα παιδιά κλήθηκαν να πειραματιστούν με διάφορα αντικείμενα που υπήρχαν στη τάξη έτσι ώστε να βρουν επίλυση στο πρόβλημα. Μετά από αρκετή ώρα και διάφορους πειραματισμούς αποδείχθηκε ότι κανένα δεν ήταν κατάλληλο αφού παραμένει το πετρέλαιο (λάδι) στο νερό. Έτσι καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν η θάλασσα μολυνθεί από πετρελαιοκηλίδα είναι εξαιρετικά δύσκολο να καθαριστεί, θέλει πολύ κόπο, ειδικούς επιστήμονες, ειδικά και ακριβά εργαλεία και μεθόδους και πολλά χρόνια. Και πάλι δεν θα γίνει ποτέ όπως ήταν πριν.