Μαθητές μας  στον Κλήδονα και τα Κάψαλα   

@@ Σε δυο πολύ σημαντικά λαογραφικά έθιμα που αναβίωσαν την  Κυριακή και την Δευτέρα πήραν μέρος μαθητές του σχολείου μας. Μιλάμε για τον Κλήδονα και τα Κάψαλα, που πραγματοποιούνται  στις 23 και 24 Ιουνίου, ημέρες που συμπίπτουν με το θερινό ηλιοστάσιο.

@@ Αγόρια και κορίτσια (ντυμένα με παραδοσιακές βράκες), άνοιξαν τον Κλήδονα, χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς και πήδησαν πάνω από τις φλόγες, γιατί, όπως λένε, έτσι φεύγουν όλες οι κακομοιριές και οι αρρώστιες.  Η γιορτή περιλάμβανε : Το άναμμα της φωτιάς και το πέρασμα από πάνω της, την μεταφορά του αμίλητου νερού, το άνοιγμα του Κλήδονα και την  διασκέδαση για τους συμμετέχοντες.

@@ Στις φωτιές που ανάβουν καίγονται τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς. Οι φωτιές ανάβουν τη γιορτή του Αγίου Ιωάννη, στις 24 Ιουνίου, που είναι η μεγαλύτερη μέρα του καλοκαιριού. Σε αρκετά χωριά τα πήδημα συνοδεύεται από τολμηρές, αδιάντροπες φράσεις με καθαρτικό και μαγικό περιεχόμενο.

@@ Παλιότερα μετά τα κάψαλα  οι ανύπαντρες κοπέλες  ανέθεταν σε κάποιο μέλος της συντροφιάς, της οποίας και οι δύο γονείς να είναι στη ζωή, να φέρει από το πηγάδι το «αμίλητο νερό». Στη συνέχεια  άδειαζαν το νερό σε πήλινο δοχείο, στο οποίο η κάθε κοπέλα έριχνε από ένα αντικείμενο της ριζικό ( όπως δαχτυλίδι, σκουλαρίκι, κουμπί, δαχτυλήθρα κτλ.) Στη συνέχεια κάλυπταν το δοχείο με ένα πανί και το άφηναν στην ταράτσα να το δούνε τα άστρα.

@@ Την επομένη το πρωί, το έπαιρναν μέσα στο σπίτι πριν το δει ο ήλιος, ώστε να μην εξουδετερωθεί η μαγική επιρροή των άστρων. Τότε άρχιζαν να βγάζουν ένα-ένα  τα αντικείμενα  και  στο κάθε ένα απαγγέλλανε ένα αυτοσχέδιο δίστιχο-προφητεία για την κάτοχο του. Όταν οι κοπέλες επέστρεφαν στα σπίτια τους, προσέχανε ποιο όνομα ή λέξη θα άκουγαν στο δρόμο και το συσχετίζανε με την ανοικτή τύχη τους εκείνη τη βραδιά.