Αγγ. Καραγκούνη : Ο ήρωας με το ένα χέρι  

- Τη μέρα που κηρύχτηκε ο πόλεμος του 1940,  απολυόμουνα. Βρισκόμουν στο νησί. Μας επιστράτευσαν και μπαρκάραμε από Μυτιλήνη για Θεσσαλονίκη παραμονή των Ταξιαρχών. Στις 8 Νοεμβρίου ήμασταν εκεί. Στις 12 Νοεμβρίου μπήκαμε στο τραίνο και πήγαμε στη Φλώρινα. Εκεί μας διάβασε ο παπάς ευχή και το ίδιο βράδυ ξεκινήσαμε για την Αλβανία.

-  Κάθε μέρα χιόνιζε. Όμως εμείς προχωρούσαμε.  Κάθε μέρα κατακτούσαμε καινούριο έδαφος της  Αλβανίας.  Στις 31 Δεκεμβρίου  τραγουδήσαμε τα στρατιωτικά κάλαντα κι αμέσως εξορμήσαμε. Καταλάβαμε το Πόγραδετς και μετά το ύψωμα Τραπεζοειδές .

 - Τόση γρήγορη ήταν η προέλασή μας, που το μεταγωγικό δεν μας πρόφταινε. Είχαμε τέσσερες μέρες να βάλουμε μπουκιά στο στόμα μας. Κάναμε παράπονα στο λοχαγό  ότι πεινάμε και εκείνος διέταξε όσοι θέλουν να βγουν από τα χαρακώματα να πάνε για τρόφιμα.

 - Βγήκαν 15 στρατιώτες και κατέβηκαν στο Σύνταγμα. Πήρε ο καθένας από τρεις κουραμάνες. Τόσες μπορούσε να σηκώσει στο ένα χέρι του, γιατί με το άλλο  έπρεπε να κρατά τα σύρματα για να ανέβει στο ύψωμα. Τα σύρματα ήταν αγκαθωτά και το κάθε αγκάθι είχε κρύσταλλο περίπου σαν πορτοκάλι.

                                        (………………………………………………..)

- Την Κυριακή, 1η Ιανουαρίου 1941 όλη τη μέρα ήμασταν σε συναγερμό. Οι Ιταλοί μας έβαλαν, το ίδιο κάναμε κι εμείς συνέχεια. Στις δύο η ώρα μετά το μεσημέρι πήρε διαταγή το Σύνταγμα να προελάσουμε προς  Ελβασάν.

- Έτυχε να είμαι στη ομάδα θανάτου. Ήμασταν 13 άτομα. Έκανα χρέη δεκανέα. Ο λοχαγός διέταξε τον λοχία να πάρει 4 στρατιώτες να προχωρήσουν μπροστά για να κόψουν τα συρματοπλέγματα και να κάνει επίθεση ο λόχος.  Εκείνος  με παρακάλεσε να πάω εγώ στη θέση του . Δέχτηκα πρόθυμα γιατί ήταν παντρεμένος με παιδιά.

-Φορέσαμε από μια άσπρη κάπα για να μη φαινόμαστε και με τα ειδικά ψαλίδια  συρθήκαμε με την κοιλιά προς το θάνατο. Όταν είχαμε κόψει  και τα τελευταία σύρματα μας πήρε είδηση ο Ιταλός σκοπός, και μας «έβαλε». Αναγκαστήκαμε να «βάλουμε» και εμείς  και μια σφαίρα μας τον άφησε  στον τόπο.

 - Αλλά οι σφαίρες έπεφταν βροχή. Από την παρέα μου σκοτώθηκαν οι τρεις. Εγώ με ένα παιδί από την Κάπη  μείναμε επί τρεις ώρες τραυματισμένοι μέσα στα χιόνια. Το αίμα από το κρύο έπηξε και σταμάτησε η αιμορραγία.

- Μετά έκανε εξόρμηση ο λόχος και μας βρήκαν. Μας δέσανε τα τραύματα και μας μεταφέρανε στα μετόπισθεν. Μια ώρα αν μέναμε ακόμα θα πεθαίναμε από το κρύο.

                                                              (………………………………………………..)

 @@ Αποσπάσματα  από το ομότιτλο διήγημα της μαθήτριάς μας Αγγελικής Καραγκούνη, που αναφέρεται στην περιπέτεια του Θερμιώτη Γ. Καρακωσταντή στο Αλβανικό μέτωπο το 1940. Το διήγημα αυτό μαζί με άλλα 5 μαθητών του σχολείου μας χάρισαν στο σχολείο μας την 1η θέση στο φετινό 15ο διαγωνισμό γραπτού λόγου των εκδόσεων Πατάκη.