Κ. Κυριακόπουλος : Αναμνήσεις από τον παπά- Θυμή

@@ Τον Νοέμβριο, που μας πέρασε, μας μίλησε στο σχολείο ένας κύριος στην επέτειο του Πολυτεχνείου Ένα από αυτά, που μας είπε και μου έκαναν εντύπωση, ήταν ότι τα τραγούδια του Θεοδωράκη ήταν απαγορευμένα στην περίοδο της δικτατορίας.

Όταν ξαναπήγαμε λοιπόν στο χωριό ρώτησα τον παππού μου.

-Παππού όταν έγινε η δικτατορία τους δίσκους του Θεοδωράκη τους έβαζες στο πικάπ;

-Όχι βέβαια. Αυτοί απαγορευτήκανε από την πρώτη μέρα. Τους κρύψαμε σε ένα ντουλάπι και τέρμα.

- Κι ο παπά- Θυμής που του άρεσαν; ;

- Γι΄ αυτόν έκανα -που και που - καμιά εξαίρεση, αφού βέβαια προετοίμαζε κι αυτός το κλίμα.

-Δηλαδή πώς; έκανα γεμάτος περιέργεια.

- Να, κάποιες μέρες έφερνε κρασί που το ‘φτιαχνε σπίτι του. Το κρασί αυτό ήταν σκέτο νέκταρ και οι φίλοι του έπρεπε να το «τιμήσουν». Τους γέμιζε λοιπόν τα ποτήρια και δώστου «εβίβα» και «στην υγειά μας» και σε μία ώρα όλοι τους ήταν… σταφίδα. Έφευγαν λοιπόν όλοι ζαλισμένοι, έφευγε και τ’ αφεντικό και με άφηνε μόνο να συμμαζέψω και να κλείσω το μαγαζί.

@@ Έσβηνα κι εγώ τότε τα μισά φώτα και έβαζα το δίσκο στο πικάπ αφού χαμήλωνα την ένταση. Τότε ο παπά – Θυμής γινόταν ο πιο ... ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Ζαλισμένος όπως ήταν από το κρασί έκλεινε τα μάτια του και άρχιζε να τραγουδά κι αυτός σιγανά μαζί με τη φωνή του Μπιθικώτση:

«Στο περιγιά-α-άλι το ξα-α-ανθό κι άσπρο σαν περιστέ-ε-έρι…»

.......................................................................................................

@@ Απόσπασμα από το ομότιτλο διήγημα του μαθητή μας Κωνσταντίνου Κυριακόπουλου, που αναφέρεται στον Θερμιώτη ιερέα παπά- Θυμή. Το διήγημα στηρίζεται σε μια πραγματική προσωπική ιστορία που μας εμπιστεύθηκε ο πρώην Δήμαρχος της κωμόπολης Δ. Καμενής δίνοντάς μας παράλληλα την άδεια να την αναπτύξουμε. Το διήγημα αυτό μαζί με άλλα 5 μαθητών του σχολείου μας χάρισαν στο σχολείο μας την 1η θέση στο φετινό 15ο διαγωνισμό γραπτού λόγου των εκδόσεων Πατάκη.